Strona Kancelaria Radcy Prawnego Warszawa kancelariakupczynski.pl używa mechanizmu ciasteczek (Cookie). Więcej informacji znajdą Państwo w Polityce Cookies. Zamknij okno
Przejście zakładu pracy a zakaz konkurencji po ustaniu stosunku pracy.
data dodania: 2016-03-25

Zgodnie z art. 23 (1) § 1 kodeksu pracy w razie przejścia zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę staje się on z mocy prawa stroną w dotychczasowych stosunkach pracy.
Z tego przepisy wynika zatem, że odpowiedź na pytanie czy w razie przejścia zakładu pracy lub jego części nabywca zakładu pracy lub jego części (nowy pracodawca) staje się stroną umowy o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy, zależy od odpowiedzi za jaki rodzaj umowy o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy się uzna, tzn. czy jest częścią, uzupełnieniem stosunku pracy czy też jest odrębną, o charakterze umowy cywilnej, umową od stosunku pracy.

Charakter prawny umowy o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy nie jest rozstrzygany jednolicie zarówno w doktrynie prawa pracy jak i orzecznictwie.
Przyjmowano, że klauzule o zakazie konkurencji są zależne od stosunku pracy i z jego wygaśnięciem także wygasają. Według innego poglądu klauzule o zakazie konkurencji zawierane na okres po ustaniu stosunku pracy mają charakter cywilnoprawny. Argument ku takiej ocenie jest to, że umowa ta wiąże strony nie będące pracownikiem i pracodawcą. Uznawano również, że umowa o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy stanowi instytucję prawa pracy, do której w sprawach nieuregulowanych Kodeksem pracy stosuje się odpowiednie przepisy Kodeksu cywilnego czy też uznaje się, że jest to umowa z pogranicza prawa pracy i prawa cywilnego oraz dopuszczano możliwość stosowania przepisów Kodeksu cywilnego. Wg kolejnego poglądu umowa o zakazie konkurencji ma charakter mieszany z pogranicza między prawem pracy a prawem cywilnym. Autorzy żadnego z tych poglądów nie twierdzą jednak, że umowa o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy stanowi element treści umownego stosunku pracy.

Uogólniając można stwierdzić, że zdecydowanie przeważająca część poglądów doktryny prawa pracy, jak i orzecznictwo Sądu Najwyższego opowiada się za tym, że umowa o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy nie uzupełnia treści umowy o pracę.

Stanowisko, że z istoty zakazu konkurencji wynika, że jest to odrębny od stosunku pracy stosunek prawny, należy uznać za słuszne. Zakaz konkurencji jest niewątpliwie związany z faktem zatrudnienia, ale nie tworzy on stosunku pracy. Tym samym podmiot przejmujący zakład pracy nie staje mocy prawa stroną umowy o zakazie konkurencji, której z pracownikiem nie zawierał.

Za takim rozstrzygnięciem przemawia również to, że nie jest dopuszczalne rozszerzające interpretowanie art. 23 (1) § 1 kodeksu pracy. Przekonywujące jest również założenie, że to nowy pracodawca powinien decydować o związaniu przejętego pracownika zakazem konkurencji po ustaniu z nim stosunku pracy. Powody jakie zdecydowały o zawarciu umowy o zakazie konkurencji pomiędzy pracownikiem i byłym pracodawcą mogą dla nowego pracodawcy nie mieć żadnego znaczenia.

Podsumowując : skutkiem przyjęcia, że umowa o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy nie uzupełnia treści umowy o pracę, jest to, że do tej umowy nie ma zastosowanie art. 23 (1) kodeksu pracy. Skutek przejścia uregulowany z art. 23 (1) kodeksu pracy nie obejmuje bowiem praw i obowiązków wynikających z innych niż stosunek pracy stosunków prawnych. Uznaje się dotyczy to również tych stosunków prawnych, które są związane ze stosunkiem pracy (tak SN w uchwale z dnia 6.05.2015r. (III PZP 2/15).