Umorzenie egzekucji na wniosek wierzyciela a przedawnienie.
data dodania: 2016-05-06
Na pytanie jaki skutek w zakresie przerwanie biegu terminu przedawnienia wywoła cofnięcie przez wierzyciela wniosku egzekucyjnego można w zasadzie udzielić dwóch odpowiedzi. Według pierwszej umorzenie postępowania egzekucyjnego na skutek cofnięcia wniosku przez wierzyciela oznacza, że znajduje zastosowanie art. 825 pkt 1 w zw. z art. 203 § 2 i art. 13 § 2 k.p.c.. W konsekwencji cofnięty wniosek egzekucyjny nie wywoła skutków w zakresie przerwy biegu przedawnienia. Według drugiej możliwej odpowiedzi zgodnie z art. 124 k.c. po każdym przerwaniu biegu terminu przedawnienia i prawomocnym umorzeniu postępowania egzekucyjnego w trybie art. 825 pkt 1 k.p.c. biegnie ono na nowo. Prawidłowa jest odpowiedź pierwsza.
Obowiązująca w postępowaniu cywilnym zasada dyspozycyjności ma w pełni zastosowanie także w postępowaniu egzekucyjnym. W postępowaniu egzekucyjnym zasada dyspozycyjności wyrażona jest w art. 825 pkt 1 k.p.c., zgodnie z którym organ egzekucyjny umarza postępowanie egzekucyjne na wniosek wierzyciela. Przyjmuje się, że ten wniosek wierzyciela nie podlega kontroli z art. 203 § 4 k.p.c.
Z kolei zgodnie z art. 203 § 2 zd. 1 k.p.c. pozew cofnięty nie wywołuje żadnych skutków prawnych, jakie ustawa wiąże z wytoczeniem powództwa. Pytanie jak to unormowanie, na podstawie odesłania z art. 13 § 2 k.p.c., stosuje się do postępowania egzekucyjnego i czy analogicznie cofnięcie wniosku egzekucyjnego niweczy wszelkie skutki prawne związane ze złożeniem tego wniosku, w tym skutek w postaci przerwania biegu terminu przedawnienia?
Oczywiście bez znaczenia jest to, że art. 203 k.p.c. mówi o cofnięciu pozwy a art. 825 pkt 1 k.p.c. mówi o umorzeniu postępowania egzekucyjnego na żądanie wierzyciela. W tych dwóch przepisach mamy do czynienia z taką samą sytuacją.
Z zasady umorzenia egzekucji na żądanie wierzyciela wynika, że jedynym dysponentem postępowania egzekucyjnego jest wierzyciel. Uznać należy, że takie żądanie wierzyciela zawiera w sobie oświadczenie o cofnięciu wniosku egzekucyjnego.
Nie budzi więc wątpliwości, że oświadczenie wierzyciela o cofnięciu wniosku egzekucyjnego powinno zostać potraktowane jako wiążące żądanie umorzenia egzekucji, niezależnie od stadium postępowania egzekucyjnego.
Dalej należy zauważyć, że przewidziane w art. 203 § 2 zd. 1 k.p.c. zastrzeżenie, że pozew cofnięty nie wywołuje żadnych skutków prawnych jakie ustawą wiąże z wniesieniem powództwa. ma na celu przede wszystkim zapobieżenie możliwości manipulowania przez powoda terminami przedawnienia roszczenia. Gdyby takiego przepisu nie było to powód mógłby wielokrotnie przerywać bieg terminu przedawnienia przez składanie pozwów i następnie ich cofanie.
Taka sama zasada powinna obowiązywać w postępowaniu egzekucyjnym. Gdyby uznać, że w tym postępowaniu ona nie obowiązuje to wierzyciel mógłby przerywać bieg terminu przedawnienia przez złożenie wniosku egzekucyjnego i następnie jego cofnięcie.
Wniosek jest zatem taki, że w postępowaniu egzekucyjnym ma, na podstawie art. 13 § 2 k.p.c., odpowiednie zastosowanie art. 203 § 2 zd. z k.p.c.. Oznacza to, że umorzenie postępowania egzekucyjnego na żądanie wierzyciela niweczy przerwanie biegu terminu przedawnienia spowodowaną wszczęciem tego postępowania egzekucyjnego.
Z kolei zgodnie z art. 203 § 2 zd. 1 k.p.c. pozew cofnięty nie wywołuje żadnych skutków prawnych, jakie ustawa wiąże z wytoczeniem powództwa. Pytanie jak to unormowanie, na podstawie odesłania z art. 13 § 2 k.p.c., stosuje się do postępowania egzekucyjnego i czy analogicznie cofnięcie wniosku egzekucyjnego niweczy wszelkie skutki prawne związane ze złożeniem tego wniosku, w tym skutek w postaci przerwania biegu terminu przedawnienia?
Oczywiście bez znaczenia jest to, że art. 203 k.p.c. mówi o cofnięciu pozwy a art. 825 pkt 1 k.p.c. mówi o umorzeniu postępowania egzekucyjnego na żądanie wierzyciela. W tych dwóch przepisach mamy do czynienia z taką samą sytuacją.
Z zasady umorzenia egzekucji na żądanie wierzyciela wynika, że jedynym dysponentem postępowania egzekucyjnego jest wierzyciel. Uznać należy, że takie żądanie wierzyciela zawiera w sobie oświadczenie o cofnięciu wniosku egzekucyjnego.
Nie budzi więc wątpliwości, że oświadczenie wierzyciela o cofnięciu wniosku egzekucyjnego powinno zostać potraktowane jako wiążące żądanie umorzenia egzekucji, niezależnie od stadium postępowania egzekucyjnego.
Dalej należy zauważyć, że przewidziane w art. 203 § 2 zd. 1 k.p.c. zastrzeżenie, że pozew cofnięty nie wywołuje żadnych skutków prawnych jakie ustawą wiąże z wniesieniem powództwa. ma na celu przede wszystkim zapobieżenie możliwości manipulowania przez powoda terminami przedawnienia roszczenia. Gdyby takiego przepisu nie było to powód mógłby wielokrotnie przerywać bieg terminu przedawnienia przez składanie pozwów i następnie ich cofanie.
Taka sama zasada powinna obowiązywać w postępowaniu egzekucyjnym. Gdyby uznać, że w tym postępowaniu ona nie obowiązuje to wierzyciel mógłby przerywać bieg terminu przedawnienia przez złożenie wniosku egzekucyjnego i następnie jego cofnięcie.
Wniosek jest zatem taki, że w postępowaniu egzekucyjnym ma, na podstawie art. 13 § 2 k.p.c., odpowiednie zastosowanie art. 203 § 2 zd. z k.p.c.. Oznacza to, że umorzenie postępowania egzekucyjnego na żądanie wierzyciela niweczy przerwanie biegu terminu przedawnienia spowodowaną wszczęciem tego postępowania egzekucyjnego.