Idea i potrzeba ochrony tajemnicy przedsiębiorstwa jest jasna. Wynika ona z tego, że na siłe rynkową przedsiębiorcy, tym co buduje jego przewagę na rynku czy też w ogóle umożliwia utrzymanie się na rynku, wpływ ma wiedza (posiadane przez przedsiębiorcę informacje, wiadomości, dane itp.) wykorzystywana przez przedsiębiorcę w wykonywanej przez niego działalności gospodarczej. A jakie informacje, wiadomości mogą być uznane za tajemnicę przedsiębiorstwa? Odpowiedzi na ta pytanie udziale ustawa o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji.

Jedną z sankcji, która może dotknąć osobę zobowiązaną z mocy przepisów do złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości, która w wymaganym przepisami terminie tego wniosku ze swojej winy nie złożyła, jest orzeczenie zakazu prowadzenia działalności gospodarczej oraz pełnienia funkcji członka rady nadzorczej, członka komisji rewizyjnej, reprezentanta lub pełnomocnika osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą w zakresie tej działalności, spółki handlowej, przedsiębiorstwa handlowego, spółdzielni lub stowarzyszenia (art. 373 ust. 1 pkt 1 Prawa upadłościowego).

Wniosek o orzeczenie powyższego zakazu może m.in. złożyć wierzyciel (art. 376 Prawa upadłościowego). Wierzyciel w rozumieniu tego przepisu do podmiot, wobec którego upadły jest dłużnikiem. Wydawałoby się, że takie rozumienie użytego określenie nie powinno powodować trudności, ale konkretnych sytuacjach pojawiają się problemy co do uznania czy dany podmiot jest wierzycielem uprawnionym do złożenia wniosku o orzeczenia ww. zakazu. Jedną z takich wątpliwości zajął się Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 28.09.2016r. sygn. akt III CZP 48/16.