Zdarza się, że w związku z zawarciem z bankiem pozasądowej ugody dotyczącej tzw. kredytu frankowego bank może sporządzić i przekazać kredytobiorcy informację PIT-11, w której wykazany jest przychód kredytobiorcy z tytułu ugody odpowiadający kwocie umorzenia zobowiązań kredytobiorcy. Warto mieć świadomość, że otrzymanie przez kredytobiorcę od banku PIT-11 z kwota przychodu (dochodu) nie oznacza automatycznie, że kredytobiorca zobowiązany jest do zapłaty podatku PIT od tej kwoty. Wprawdzie co do zasady umorzenie zobowiązania uznaje się za nieodpłatne świadczenie, które skutkuje w podatku PIT powstaniem przychodu (art. 20 ust. 1 ustawy o PIT), jednakże taki przychód nie zawsze będzie podlegał opodatkowaniu. Zastosowanie w takim przypadku może bowiem znaleźć ulga podatkowa przewidziana rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe (dotyczy przychodów z lat 2022-2024), ewentualnie wcześniejszym rozporządzeniem Ministra Finansów z 27 marca 2020 r. o tym samym tytule (dotyczy przychodów z lat 2019-2021). 

W ww. rozporządzeniach, na podstawie uprawnienia wynikającego z art. 22 ust. 1 Ordynacji podatkowej, Minister Finansów zdecydował m. in. o nieopodatkowywaniu podatkiem PIT dochodów kredytobiorców z tytułu umorzenia ich zobowiązań kredytowych przez bank. Brak opodatkowania nie dotyczy oczywiście każdej ugody z bankiem, obwarowany jest bowiem szeregiem warunków określonych w tych rozporządzeniach. Do głównych warunków należą:

- zaciągnięcie kredytu przed 15 stycznia 2015 r. w banku lub innej instytucji objętej państwowym nadzorem nad rynkiem finansowym;

- przeznaczenie kredytu na realizację jednej inwestycji mieszkaniowej zaspokajającej własne cele mieszkaniowe;

- zabezpieczenie kredytu hipoteką.
Wydaje się, iż powyższe warunki może spełniać znaczna część kredytobiorców zawierajacych ugody z bankami.

Z interpretacji podatkowych wydawanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej wynika, że jeśli spełnione są warunki do zastosowania zaniechania opodatkowania wynikającego z ww. rozporządzeń, banki nie powinny sporządzać dla kredytobiorcy informacji PIT-11 (np. interpretacja z 6 maja 2021 r. nr 0114-KDIP3-1.4011.125.2021.1.MK). W praktyce jednak spotkaliśmy się z sytuacjami, gdy informacja PIT-11 była wystawiana przez bank nawet w przypadku, który nie powinien budzić wątpliwości co do jego objęcia ww. zaniechaniem poboru podatku. Jest to zapewne podyktowane chęcią minimalizacji ryzyka ewentualnej odpowiedzialności banku lub jego pracowników za brak sporządzenia PIT-11 i, jeśli pojawiają się jakiekolwiek, nawet najmniejsze wątpliwości co do zastosowania ww. rozporządzeń w danej sprawie, bank z ostrożności sporządza informację PIT-11. Można to zrozumieć, w szczególności mając na uwadze „dynamikę” zmian w treści i interpretacji przepisów podatkowych, może jednakże powodować często nieuzasadnione wątpliwości kredytobiorców co do poprawności rozliczenia podatku PIT w zakresie dotyczącym ugody.

Należy mieć zatem świadomość, że ulga podatkowa wynikająca z ww. rozporządzeń nie jest uzależniona od tego jak dany przypadek oceni bank, ale od spełnienia przesłanek wymienionych w przepisach tych rozporządzeń. Wystawienie przez bank informacji PIT-11 z wykazaną kwotą przychodu z tytułu ugody nie przesądza o obowiązku zapłaty podatku. Każdy przypadek należy ocenić indywidualnie przez pryzmat obowiązujących przepisów, a nie w oparciu o działania banku, który często nie posiada wszystkich danych potrzebnych do należytej kwalifikacji prawno-podatkowej sprawy.

Pamiętajmy też, że do czasu upływu terminu przedawnienia podatku PIT za dany rok, deklaracja PIT może być skorygowana, a nienależnie zapłacony do urzędu skarbowego podatek PIT można odzyskać jako nadpłatę.   

 

 Lekarze, oprócz tego że odpowiadają cywilnie i karnie za niezgodne z prawem wykonywanie zawodu lekarza, odpowiadają również dyscyplinarnie przed organami samorządu lekarskiego. Mówią dokładnie jest to odpowiedzialność zawodowa lekarzy. Zasady tej odpowiedzialności określa ustawa z dnia 2 grudnia 2009r. o izbach lekarskich (dalej określana jako : uil). Przedmiotem tej odpowiedzialności, czyli to za co odpowiada lekarz, jest tzw. przewinienie zawodowe (art. 53 uil). Przez przewinienie zawodowe należy rozumieć dopuszczenie się czynu naruszającego zasady etyki lekarskiej oraz przepisów związanych z wykonywaniem zawodu lekarza. W powszechnym rozumieniu chodzi tu o odpowiedzialność za błędy medyczne, czyli niewłaściwe, niezgodne
z wiedza i sztuką leczenie.

 Często spotykaną w umowach konstrukcją jest zastrzeganie przez strony kar umownych za nienależyte wykonanie umowy (chodzi tu o kary umowne za nienależyte wykonanie poszczególnych świadczeń / obowiązków przez dłużnika np. za zwłokę w wykonaniu świadczenia) i jednoczesne zastrzeżenie kary umownej jeżeli wierzyciel odstąpi od umowy z powody przyczyn (okoliczności) dotyczących dłużnika. Jednak taka konstrukcja prawna rodzi istotny problem, a mianowicie : czy dopuszczalne jest jednoczesne żądanie zapłaty kary umownej za nienależyte wykonanie umowy i kary umownej w razie odstąpienia od umowy skoro przyczyna odstąpienia od umowy jest to same nienależyte wykonanie umowy?

 Apteki w Polsce zostały podzielone na następujące rodzaje (art. 87 ust.1 ustawy z dnia 6 września 2001r. Prawo farmaceutyczne) : apteki ogólnodostępne, apteki szpitalne i apteki zakładowe. Z tym podziałem łączą się istotne konsekwencje, bo każdy z tych rodzajów aptek może wykonywać określone czynności i jednocześnie nie może wykonywać innych czynności. Przekonała się o tym apteka ogólnodostępna, która sporządziła lek recepturowy dla podmiotu leczniczego. Została za to ukarana, bo według przepisów prawa farmaceutycznego nie mogła tego uczynić

 W pierwszej kolejności słowo wyjaśnienia do określenia umowy "ciągłej". Nie jest to określenie ustawowe ani prawnicze, a używam go w celu "skrótowego" i czytelnego odniesienia się do umów (czy też zobowiązań) o charakterze trwałym. Cechą takich umów jest to, że przedmiotem świadczenia jednej ze stron lub świadczeń obydwu stron są zachowania trwające przez dłuższy lub krótszy czas (świadczenie nie polega na jednostkowym zachowaniu się dłużnika), tzn. przez czas trwania umowy. A na czym polega problem w odstąpieniu od takiej umowy? Otóż nie jest jasne czy w następstwie złożenia oświadczenia o odstąpieniu od umowy umowa ta upada ze skutkiem ex tunc (czyli powstaje stan taki jakby umowa nigdy nie została zawarta) czy też umowa ta upada ze skutkiem ex nunc (czyli to co strony dotychczas sobie świadczyły strony zachowuje i przestają być zobowiązane do świadczenia na przyszłość).

1 2 3 41 42 43