Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych  kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Idea przepisu jest jasna : co przychodu można odpisać tylko te wydatki które służyły osiągnięciu (lub zabezpieczeniu) tego przychody albo które będą dopiero służyły osiągnięciu przychodu. W ogólności jest o proste, ale w szczególnych, czyli w rozważaniu konkretnego wydatku jako kosztu podatkowego, już nie. Jednym z takich przykładów są koszty zakupu „bardziej reprezentatywnej” odzieży, np. garnituru. 

- pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

- nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

- być właściwie udokumentowany.

Za tym aby koszt zakupu odzieży uznać za koszt prowadzenia działalności gospodarczej wysuwa się argumenty tego rodzaju, że w niektórych zawodach trzeba się odpowiednio prezentować pod względem ubioru. Te wydatki w takim sensie są zatem immamentnie związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Za tym co przemawia przeciwko uznaniu za koszty uzyskania przychodu wydatków na zakupu reprezentacyjnej odzieży jest to, że są to wydatki ponoszone na cele osobiste podatnika. Zwyczajnie bowiem taka odzież jest przecież kupowana i wykorzystana w życiu codziennym w sposób niezwiązany z prowadzeniem działalności. Mówiąc inaczej : przeciętny Kowalski kupuje odzież bez względu na to czy prowadzi działalność gospodarczą. Ten argument jest uznawany jako decydujący przez organy podatkowe. Dlatego też co do zasady sprzeciwiają się one uznaniu kosztów zakupu odzieży za koszty podatkowe.

Wyjątkiem od tego stanowisko jest koszt zakupów odzieży trwale opatrzonej charakterystycznymi cechami – np. zawierającymi logo firmowe.  Przez zaopatrzeniu odzieży w sposób trwały  w logo firmy odzież ta traci charakter odzieży osobistej i zaczyna pełnić funkcje reklamowe. Staje się ona wówczas nośnikiem informacji o działalności „firmy” i przez widoczność na zewnątrz dla odbiorców zachęca ich do korzystania z usług przedsiębiorcy albo zakupu jego towarów.

Funkcje reklamowa takiej odzieży jest o tyle istotna, że pozwala odróżnić te koszty od kosztów reprezentacji, które zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.