W dalszej kolejności aby świadczenie mogło zostać uznane za podzielne musi spełniać co najmniej jeden z dwóch następujących warunków : albo 1) jego spełnienie częściami nie prowadzi do istotnej zmiany przedmiotu albo 2) częściowe spełnienie świadczenia nie prowadzi do istotnej zmiany jego wartości.
O co chodzi w stwierdzeniu, że spełnienie częściami nie prowadzi do istotnej zmiany przedmiotu świadczenia? Chodzi o to, że z natury przedmioty świadczenia (czyli tego czym ono jest) wynika, że jeżeli wierzyciel otrzyma je w kilku częściach to nie będzie dla niego różnicy w stosunku do tego jakby otrzymał całość świadczenia „za jednym razem”. O zmianie przedmiotu świadczenia można mówić wówczas gdy zmianie ulegnie charakter, przeznaczenie lub sposób korzystania z przedmiotu. Jeżeli przedmiotem świadczenia jest prawo o podzielności świadczenia decyduje podzielność prawa.
Twierdzi się też, że świadczenie może być spełnione częściowi bez istotnej zmiany przedmiotu świadczenia, jeżeli części świadczenia mają wszystkie istotne właściwości całego świadczenia. Jednak takiemu zapatrywaniu można przeciwstawić stanowisko, że niepodzielności przedmiotu świadczenia nie można utożsamiać z niepodzielnością samego świadczenia. Wg pierwszego z tych stanowisk np. świadczenie wykonawcy z umowy o roboty budowlane jest świadczeniem niepodzielnym, a według drugiego poglądu to samo świadczenie jest świadczeniem podzielnym (dom zawsze buduje się częściami).
Co zaś oznacza brak istotnej zmiany wartości przedmiotu świadczenia? Znaczy to tyle, że wartość poszczególnych części otrzymanych przez wierzyciela składających się na całość przedmiotu świadczenia będzie taka sama wartość całego świadczenia.
Można wskazać następujące rodzaje świadczeń, które są zawsze podzielne co do zasady:
(i) świadczenia pieniężne;
(ii) świadczenia rzeczy oznaczonych co do gatunku (pod warunkiem, że świadczenie obejmuje więcej niż jedną rzecz);
(iii) świadczenia ciągłe (są one podzielne pod względem czasu).
A co wynika z tego, że świadczenie jest podzielne? Jeżeli świadczenie jest podzielne, a w stosunku zobowiązaniowym występuje kilku dłużników albo kliku wierzycieli to zarówno dług jak i wierzytelność dzielą się na tyle niezależnych części ilu jest dłużników albo wierzycieli (art. 379 § 1 k.c.). Wynikające z tego podziału części świadczenia stanowią odrębne, niezależne od siebie i samodzielne zobowiązania. Tych części nie łączy nic poza wspólnym zdarzeniem będącym źródłem powstanie tych zobowiązań. Części te są równe jeżeli z okoliczności nie wynika nic innego. Do okoliczności tych zalicza się: a) wolę stron, b) przepis ustawy, c) treść stosunku prawnego zachodzącego między dłużnikami lub wierzycielami.
Co do skutków podzielności zobowiązania przyjmuję się też inne zapatrywanie uznając, że w sytuacji w sytuacji wielości dłużników lub wierzycieli oraz podzielności świadczenia pozostaje jeden stosunek zobowiązaniowy, a powstaje kilka wierzytelności przysługujących wierzycielowi (poszczególnym wierzycielom) wobec poszczególnych dłużników (dłużnika). W odniesieniu do każdej z części świadczenia powstaje samodzielna wierzytelność, ale sam stosunek zobowiązaniowy łączący wierzycieli i dłużników jest jeden.
Z podzielności świadczenie wynika, że jeżeli w stosunku zobowiązaniowym występuje kilku wierzycieli to każdy z nich może żądać od każdego z dłużników tylko części, jaka na niego przypada. Jeśli jeden z dłużników jest niewypłacalny, wierzyciel nie może dochodzić od pozostałych dłużników świadczenia należnego od dłużnika niewypłacalnego. Potrącenie, zwolnienie z długu, przedawnienie w zakresie jednego lub kilku stosunków zobowiązaniowych nie mają już wpływu na pozostałe stosunki zobowiązaniowe.
Pamiętać jednak należy, że jeżeli świadczenie wierzyciela jest niepodzielne to dłużnicy zobowiązani do świadczenia podzielnego są zobowiązani wobec wierzyciela ze jego spełnienie solidarnie (art. 380 § 2 k.c.) chyba że co innego wynika z umowy.