Art. 11 ust. 4 ustawy o zwalczeniu nieuczciwej konkurencji stanowi, że : „Przez tajemnicę przedsiębiorstwa rozumie się nieujawnione do wiadomości publicznej informacje techniczne, technologiczne, organizacyjne przedsiębiorstwa lub inne informacje posiadając wartość gospodarczą, co do których przedsiębiorca podjął niezbędne działania w celu zachowania ich poufności”.

W dotrynie i orzecznictwie sądowym wskazuje się, że za tajemnicę przedsiębiorstwa można uznać następujące dane (informacje, wiadomości) :
1) informacje mające charakter techniczny lub technologiczny. Tu chodzi o takie informacje jak np. dotyczące produktów wytwarzanych przez przedsiębiorcę i sposobu ich wytwarzania; system sprawdzania jakości,
2) informacje dotyczące organizacji przedsiębiorstwa jako takiego . Chodzi tu o wiadomości dotyczące struktury organizacyjnej przedsiębiorstwa, przepływu dokumentów, sposobu kalkulacji cen, zabezpieczenia danych, zasad współpracy pomiędzy poszczególnymi działami przedsiębiorstwa (komórkami organizacyjnymi)
3) informacje zawarte w zeznaniach podatkowych;;
4) dane o wielkości produkcji i sprzedaży,
5) źródła zaopatrzenia i zbytu, czyli to od kogo przedsiębiorca kupuje potrzebne mu przy produkcji komponenty i komu sprzedają gotowe produkty (listy dostawców i klientów);
6) system dystrybucji produktów przedsiębiorcy;
7) plany dotyczące przyszłej działalności pod warunkiem że są skonkretyzowane;
8) treść negocjacji z kontrahentem.

Informacja stanowi tajemnicę przedsiębiorstwa jeżeli jest poufna. Zgodnie z art. 11 ust. 4 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji z poufnością informacji mamy do czynienia wówczas, gdy informacja ta nie jest ujawniona do wiadomości publicznej, a więc nie przynależy do domeny publicznej. Stan poufności to taki stan , w którym przedsiębiorca kontroluje liczbę i charakter osób mających dostęp do określonych informacji.

Aby ww. informacje mogły zostać uznane za tajemnicę przedsiębiorstwa , niezbędne jest aby przedsiębiorca podjął działania aby zachować poufność tych informacji , czyli podjął działania prowadzące do tego, że informacje te są znane ograniczonej liczbie osób. Za środki prowadzące do zachowania poufności informacji uznaje się takie środki jak:
1) ograniczenie dostępu do pomieszczeń, w których znajduje się odpowiednia dokumentacja,
2) ograniczenie dostępu do takich informacji znajdujących się w komputerach służbowych, właściwy obieg dokumentów,
3) monitoring i inne zabezpieczenia techniczne (np. bezpieczeństwo sieci informatycznej)
4) stosowanie w umowach klauzul zobowiązujących do zachowania w poufności danych informacji , oświadczenia o poufności dokumentów wysyłanych drogą elektroniczną lub tradycyjną.

Poza tym informacja jest tajemnicą przedsiębiorstwa jeżeli ma jakąś wartość gospodarczą. Chodzi tu o to, że to co przedsiębiorca chce zachować w tajemnicy przekłada się na jego „sukces” gospodarczy. Np. opracowany sposób produkcji jest oszczędniejszy niż inne stosowane na rynku co daje przedsiębiorcy wyższy zysk. Itp. Zaznaczyć trzeba, że bierze się tu pod uwagę wartość zobiektywizowaną, czyli dane informacje, wiadomość musi mieć rzeczywistą wartość , a nie tylko wartość „ w orzach” przedsiębiorcy. Bez znaczenie jest jednak „wielkość” tej wartości.

W świetle powyższego można powiedzieć, że aby dana informacja podlegała ochronie na podstawie art. 11 ustawy o zwalczeniu nieuczciwej konkurencji musi spełniać następujące warunki:
1) musi być poufna (braku ujawnienia)
2) przedsiębiorca musi podjąć środki prowadzące zabezpieczenia poufności informacji;
3) informacja musi mieć wartość gospodarczą.