Miernik staranności w udzielaniu świadczeń zdrowotnych.
data dodania: 2016-04-11
Miernik staranności dłużnika wykonaniu zobowiązania reguluje art. 355 k.c Zgodnie z jego § 1 dłużnik jest zobowiązany do zachowania staranności ogólnie przyjętej w stosunkach danego rodzaju. Zgodnie zaś z jego § 2 należytą staranność dłużnika w zakresie prowadzonej przez niego działalności gospodarczej określa się przy uwzględnieniu zawodowego charakteru tej działalności.
Do odpowiedzialności lekarzy za udzielanie świadczeń medycznych ma zastosowanie art. 355 § 2 k.c. , bo udzielanie tych świadczeń mieście się w zakresie wykonywania przez lekarzy zawodowej działalności.
Co należy jednak rozumieć przez staranność uwzględniające zawodowy charakter udzielanych świadczeń zdrowotnych?
Do odpowiedzialności lekarzy za udzielanie świadczeń medycznych ma zastosowanie art. 355 § 2 k.c. , bo udzielanie tych świadczeń mieście się w zakresie wykonywania przez lekarzy zawodowej działalności.
Co należy jednak rozumieć przez staranność uwzględniające zawodowy charakter udzielanych świadczeń zdrowotnych?
Odpowiedź jest taka, że przez uwzględnienie zawodowego charakteru udzielania świadczeń zdrowotnych nie chodzi o staranność wyższą od przeciętnej wymaganej wobec lekarza, lecz o wysoki poziom przeciętnej staranności każdego lekarza jako staranności zawodowej. Oznacz to, że lekarz nie odpowiada według jakiś podwyższonych standardów, ale odpowiada za przeciętną staranność wymaganą przy zawodowym udzielaniu tego typu świadczeń.
Do obowiązków lekarzy oraz personelu medycznego należy udzielanie świadczeń zdrowotnych w taki sposób aby gwarantowało ono, przy zachowaniu aktualnego stanu wiedzy i zasad staranności, przewidywany efekt, w postaci wyleczenia albo zachowania stanu zdrowia.
Jeżeli zachowanie lekarza przy udzielaniu świadczeń medycznych odbiega od przyjętego, abstrakcyjnego wzorca postępowania lekarza, wymaganego dla przeciętnego lekarza, oznacza uznanie winy lekarza w razie wyrządzenia szkody.
Wzorzec postępowania jest konstruowany według obiektywnych kryteriów poziomu fachowości. Niezachowanie tego poziomu postępowania przez danego lekarza kwalifikuje się jako niezachowanie należytej staranności. Właściwy poziom fachowości wyznaczają takie czynniki jak : specjalizacja, stopień naukowy, posiadane doświadczenie zawodowe.
Przyjmuje się, że o zawinieniu lekarza decydują brak wystarczającej wiedzy i umiejętności praktycznych, odpowiadających aprobowanemu wzorcowi (ale należy pamiętać, że jest to wzorzec właściwy dla lekarzy) należytej staranności, ale także niezręczność i nieuwaga przy przeprowadzaniu zabiegu, jeżeli oceniając obiektywnie nie powinny one wystąpić w konkretnych okolicznościach.
Wysokie wymagania staranności, jakiej oczekuje się od lekarzy, nie oznaczają, że lekarzowi przypisuje się obowiązki niemożliwe do wykonania. Gdyby tak było prowadziłoby to do tego, że lekarz odpowiadałby za wynik leczenia, a nie za zachowanie należytej staranności.
Pamiętać należy, że od lekarzy wymaga się staranności wyższej niż przeciętna z uwagi na przedmiot ich czynności, które polegają na ratowaniu, ochronie zdrowia i życia. Nie chodzi tu o staranność wyższą od przeciętnej wymaganą wobec lekarza, lecz o wysoki poziom przeciętnej staranności każdego lekarza jako staranności zawodowej (art. 355 § 2 k.c.). Według tego przeciętnego wzorca ocenia się konkretne postępowanie lekarza.
Do obowiązków lekarzy oraz personelu medycznego należy udzielanie świadczeń zdrowotnych w taki sposób aby gwarantowało ono, przy zachowaniu aktualnego stanu wiedzy i zasad staranności, przewidywany efekt, w postaci wyleczenia albo zachowania stanu zdrowia.
Jeżeli zachowanie lekarza przy udzielaniu świadczeń medycznych odbiega od przyjętego, abstrakcyjnego wzorca postępowania lekarza, wymaganego dla przeciętnego lekarza, oznacza uznanie winy lekarza w razie wyrządzenia szkody.
Wzorzec postępowania jest konstruowany według obiektywnych kryteriów poziomu fachowości. Niezachowanie tego poziomu postępowania przez danego lekarza kwalifikuje się jako niezachowanie należytej staranności. Właściwy poziom fachowości wyznaczają takie czynniki jak : specjalizacja, stopień naukowy, posiadane doświadczenie zawodowe.
Przyjmuje się, że o zawinieniu lekarza decydują brak wystarczającej wiedzy i umiejętności praktycznych, odpowiadających aprobowanemu wzorcowi (ale należy pamiętać, że jest to wzorzec właściwy dla lekarzy) należytej staranności, ale także niezręczność i nieuwaga przy przeprowadzaniu zabiegu, jeżeli oceniając obiektywnie nie powinny one wystąpić w konkretnych okolicznościach.
Wysokie wymagania staranności, jakiej oczekuje się od lekarzy, nie oznaczają, że lekarzowi przypisuje się obowiązki niemożliwe do wykonania. Gdyby tak było prowadziłoby to do tego, że lekarz odpowiadałby za wynik leczenia, a nie za zachowanie należytej staranności.
Pamiętać należy, że od lekarzy wymaga się staranności wyższej niż przeciętna z uwagi na przedmiot ich czynności, które polegają na ratowaniu, ochronie zdrowia i życia. Nie chodzi tu o staranność wyższą od przeciętnej wymaganą wobec lekarza, lecz o wysoki poziom przeciętnej staranności każdego lekarza jako staranności zawodowej (art. 355 § 2 k.c.). Według tego przeciętnego wzorca ocenia się konkretne postępowanie lekarza.