Czy zasiedzenie pełnego prawa własności przez współwłaściciela nieruchomości (i również ruchomości) jest możliwe? Odpowiedź jest twierdząca. Wyjaśnić należy, że mówiąc o zasiedzeniu pełnego prawa własności przez współwłaściciela chodzi o zasiedzenie idealnych udziałów we współwłasności pozostałych współwłaścicieli. Te ”zasiedzone” udziały razem z ”posiadanym” już udziałem we współwłasności dają pełne prawo własności dotychczasowemu współwłaścicielowi. O pewnych trudnościach związanych z zasiedzeniem udziału idealnego, w tym o tym jakie warunki powinno spełniać posiadanie prowadzące do zasiedzenia udziału we współwłasności poniżej.

W praktyce funkcjonowania spółek pojawiła się tzw. prokura łączna niewłaściwa (określana również prokurą łączną mieszaną albo nieprawidłową). Polega ona na tym, że prokurent jest ograniczony w reprezentowaniu spółki w ten sposób, że dla skutecznego reprezentowania przez niego spółki musi on działać łącznie z członkiem zarządu. Sądownictwo powszechne takie prokury traktuje różnie: część sadów wpisuje je do Krajowego Rejestru Sądowego a część odmawia dokonywania takich wpisów. Podzielona w sprawie dopuszczalności ustanawiania tego rodzaju prokury jest doktryna. Z kolei do niedawana Sąd Najwyższy opowiadał się za dopuszczalnością ustanawiania takiej prokury i jej wpisywania do Krajowego Rejestru Sądowego. „Opowiadał się”, bo w uchwale z 30 stycznia 2015r. Sąd Najwyższy uznał, że niedopuszczalny jest wpis do rejestru przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym jednego prokurenta z zastrzeżeniem, że może on działać tylko łącznie z członkiem zarządu.

 Zarówno w przypadku umów o dzieło jak i umów o świadczenie usług na skutek wykonania każdej z tych umów powstaje jakiś efekt. Utrudnia to postawienie wyraźnych i niebudzących wątpliwości granic pomiędzy umowę o działo a umową o świadczenie usług. Nie oznacza to, że jest to niemożliwe. „Wysiłek” taki podjęło orzecznictwo, głównie w sprawach, w których strona był Zakład Ubezpieczeń Społecznych. W dalszej części przedstawiam kilka najistotniejszych wniosków z tego orzecznictwa płynących.

Od dnia 22 lutego 2016r. uległy zasadniczej zmianie regulacje dotyczące umów o pracę na czas określony. Jednym z zamierzeń ustawodawcy była eliminacja zjawiska zawierania umów o pracę na czas określony na długie bardzo długie okresy, gdy obiektywnie strony powinny zawrzeć umowę o pracę na czas nieokreślony. To niekorzystne zjawisko ustawodawca ogranicza przez wprowadzenie zasady, że umowa o pracę zawarta pomiędzy tym samym pracodawcę i pracownikiem może trwać maksymalnie 33 miesiące i zasady, że ten sam pracodawca i pracownik mogą zawrzeć maksymalnie trzy umowy o pracę na czas określony.

Umowa o dzieło jest umową odpłatną. Przez jej zawarcie przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła, a zamawiający do zapłaty wynagrodzenia. W umowie o działo strony (przyjmujący zamówienie i zamawiający) mogą określić wynagrodzenie przyjmującego zamówienie w formie wynagrodzenia kosztorysowego albo wynagrodzenia ryczałtowego. Wybór jednego z tych modeli ma pociąga za sobą określone konsekwencje, zwłaszcza dla przyjmującego zamówienie w razie wyboru przez strony modelu ryczałtowego wynagrodzenia.