Bardzo często strona skarżąca wyrok lub postanowienie próbując wzruszyć stan faktyczny ustalony przez sąd orzekający i przyjęty przez ten sąd za podstawę orzeczenia formułuje zarzut w taki sposób, że zarzuca sądowi dopuszczenie się błędu w ustaleniach faktycznych czy też nieustalenie istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy okoliczności faktycznych. Według mnie jest to nieprawidłowe. Właściwe sformułowanie takiego zarzutu w apelacji lub zażaleniu powinno polegać na wskazaniu konkretnego przepisu kodeksu postępowania cywilnego, którego to naruszenie doprowadziło sąd do błędu w ustaleniach faktycznych lub niepełnego ustalenia stanu fatycznego. Jak formułować taki zarzut wskazówkę dał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 21.06.2017r. w sprawie sygn. akt II UK 500/16.

W myśl obecnych uregulowań kodeksu pracy (art. 25 (1) k.p.) okres zatrudnienia na podstawie umowy o pracę na czas określony i łączny okres zatrudnienia na podstawie umów o pracę na czas określony zawieranych między tymi samymi osobami nie może przekroczyć 33 miesięcy, a łączna liczba tych umów nie może przekroczyć trzech. Jeżeli okres zatrudnienia przekroczy 33 miesiące lub strony zawrą czwartą umowę o pracę uważa się, że od dnia następującego po upływie tych 33 miesięcy lub od dnia zawarcia czwartej umowy o pracę, strony wiąże umowa o pracę zawarta na czas nieokreślony. Od tych rygorów ustawodawca przewidział kilka wyjątków.

Wyrok będący wytworem ludzkim bywa dotknięty jakimiś wadami. Jeżeli wady te mają charakter omyłek oczywistych kodeks postępowania cywilnego pozwala na ich łatwe wyeliminowania. Służy temu instytucja sprostowania wyroku uregulowana w art. 350 kpc. Co do zasady, możliwość prostowania omyłek pisarskich w orzeczeniu sądowym jest instytucją procesową uprawniającą sądy do podjęcia działania z urzędu w postaci prostowania w wyroku niedokładności, błędów pisarskich albo rachunkowych lub innych oczywistych omyłek. Dalej o tym co należy rozumieć przez pojęcie oczywistych omyłek, czemu instytucja sprostowania wyroku nie może służyć i o kwestii zaskarżania postanowień dotyczących sprostowania orzeczeń.

Art. 21 ust. 1 pkt 16) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi (dalej : UPDOF), że wolne od podatku są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownik (lit. „a”) i osoby niebędącej pracownikiem (lit. „b”) do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy. Zgodnie z § 2 rozporządzenia ministra pracy i polityki społecznej z dnia 29 stycznia 2013r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce budżetowej z tytułu podróży służbowej (dalej : Rozporządzanie w sprawie należności z tytułu podróży służbowej) z tytułu podróży krajowej lub zagranicznej pracownikowi przysługuje zwrot kosztów przejazdów, dojazdów środkami komunikacji miejscowej, noclegów i innych niezbędnych udokumentowanych wydatków określonych lub uznanych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.

Jednym z pytań jaki zadają sobie pracodawcy jest pytanie zwrócone pracownikowi odbywającemu podróż służbową koszty dojazdu na lotnisko, na dworzec autobusowy czy kolejowy położonych w tej samej miejscowości, w której zaczyna się i kończy podróż służbowa są przychodem tego pracownika podlegającym opodatkowaniu?
 

Solidarną odpowiedzialność inwestora za zapłatę należnego podwykonawcy i dalszym podwykonawcom wynagrodzenia reguluje art. 647(1) k.c. Zgodnie z tymi uregulowaniami inwestor odpowiada za zapłatę tego wynagrodzenia jeżeli wykonawca lub podwykonawca zgłosił inwestorowi przedmiot robót wykonywanych przez podwykonawcę, a inwestor w ciągu 30 dnia od otrzymania tego wykazu nie złożył sprzeciwu wobec wykonania tych robót przez podwykonawcę.

Tej odpowiedzialności solidarnej, na pierwszy "rzut oka" dotyczę też przepisy ustawy prawo zamówień publicznych (art. 143b). W myśl tych uregulowań wykonawca, podwykonawca lub dalszy podwykonawca chcąc zawrzeć umowę o roboty budowlane są zobowiązani przedstawić zamawiającemu (inwestorowi) projekt umowy, którą zamierzają zawrzeć (podwykonawca jest też zobowiązany dostarczyć inwestorowi zgodę wykonawcy na zawarcie tej umowy). Jeżeli zamawiający (inwestor) nie zgłosi zastrzeżeń co do przedstawionego mu projektu umowy to uważa się, że wyraził zgodę na jej zawarcie.