Pojęcie podmiotu leczniczego jest jednym z kluczowych dla zrozumienia sposobu uregulowania rynku medycznego, przy czym chodzi o uregulowanie, którego punktem odniesienie są podmiotu udzielające świadczeń zdrowotnych. Te podmiotu ustawodawca nazywa podmiotami leczniczymi, ale samej definicji pojęcia podmiotu leczniczego obecnie obowiązujące przepisy nie regulują. Zamiast tej definicji ustawodawca podaje pewne kategorie podmiotów (przy czym są to kategorie różne wyodrębnione na podstawie różnych kryteriów) dodając , że są one podmiotami w takim zakresie w jakim wykonują działalność leczniczą. W istocie pojęcie podmiotu leczniczego jest pewną zbiorczą kategorią różnych podmiotów (przy czym nie chodzi wyłącznie o podmioty wyposażone w podmiotowość prawną czy tzw. ułomne osoby prawne), dla których cechą wyróżniającą spośród innych podmiotów jest prowadzenie działalności leczniczej. W ten sposób kluczowe dla pojęcia podmiotu leczniczego staje się pojęcie działalności leczniczej

W celu ochrony dóbr osobistych kodeks cywilny przyznaje osobie, której dobra osobiste są zagrożone roszczenie o zaniechanie działań zagrażających dobrom osobistym, zaś osobie której dobra osobiste zostały naruszone roszczenie o dopełnienie czynów potrzebnych do usunięcia skutków naruszenie dóbr osobistych a dodatkowo jeżeli została mu wyrządzona szkoda naprawienia tej szkody na zasadach ogólnych.

W uchwale z dnia 15.12.2017r. w sprawia III CZP 91/17 Sąd Najwyższy ułatwił dla poszkodowanych przez naruszenie dóbr osobistych dochodzenie roszczeń przed sądami w ten sposób, że dopuścił wnoszenie powództw również przed sąd, w którego okręgu działanie sprawy naruszeń dóbr osobistych spowodowało zagrożenie lub naruszenie dobra osobistego.

Przyczyn rozwiązania umów o pracę za wypowiedzeniem może być nieskończenie wiele. Ważne jest aby przyczyna rozwiązania umowy o pracę za wypowiedzeniem była konkretna i prawdziwa. Jedną z takich przyczyn jest naruszenie obowiązków pracowniczych polegające na niewykonywaniu pracy w czasie pracy spowodowane zaśnięciem w pracy. Taka sprawa trafiła jakiś czas temu na wokandę Sądu Najwyższego, który uznał, że zaśnięcie pracownika w czasie, w którym pracownik powinien pracę wykonywać uzasadnia wypowiedzeniu temu pracownikowi umowy o pracę.

Wydaje mi się, że osoby fizyczne kupując rzeczy od innych osób fizycznych w ramach sprzedaży prywatnej (czyli wówczas gdy kupujący nie działa jako konsument i sprzedający nie sprzedaje w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej) i sprzedawca tę rzecz im wysyła, mają przeświadczenie, że wykonanie umowy następuje z chwilą gdy otrzymają oni kupioną rzecz. Tak jednak nie jest, bo z przepisów kodeksu cywilnego wynika, że co do zasady ryzyko utraty lub uszkodzenia rzeczy w czasie transportu obciąża kupującego. Szczegóły poniżej.

Dla uniknięcia wątpliwości : poniżej opisuję wyłącznie uregulowania, które dotyczą sprzedaży pomiędzy osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalność gospodarczej w sytuacji gdy rzecz sprzedawane jest wysyłana przez sprzedającego do kupującego czyli sytuacje gdzie nie mamy do czynienia z obrotem konsumenckim.

Załóżmy, że powód uzyskał korzystny dla niego wyrok, wyrok zaoczny albo nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym lub postępowaniu nakazowym i pozwany uchybił terminowi do wniesienia od któregoś z tych orzeczeń apelacji, sprzeciwu albo zarzutów. Powód wygrał wówczas proces. Dalej załóżmy, że pozwany wniósł środek zaskarżenia wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do wniesienia tego środka zaskarżenia. Następnie sąd przywrócił pozwanemu termin do wniesienia środka zaskarżenia i na skutek rozpoznania tego środka zaskarżenia lub rozpoznania sprawy sąd powództwo oddalił. Czy powód niezależnie od tego, że może kwestionować co do zasady rozstrzygnięcie sąd pierwszej instancji wnosząc apelację, może również skutecznie (przez co rozumiem poddanie pod rozpoznanie sądowi drugiej instancji) kwestionować przywrócenie pozwanemu przez sąd pierwszej instancji terminu do wniesienia środka zaskarżenia? Jest to możliwe.